one week without parents

Last thursday (June 25, 2009), my parents decided to go to Leyte for some special reasons. They'll be attending wedding of a relative (i don't know who's that) and they'll be staying there for one week. My sister, tita & I will be one to take care of our home (of course).
At first, I thought that it was very hard for me! No one will cook my food before going to school, wake me up in the morning & wash my clothes. It doesn't mean that I don't know any household chores, maybe I'm just not sanay that my mom is not here.
I've learned their value while they are not here.


My first day without a parents goes like this...


Wednesday afternoon my mum and pup was about to leave our home but I didn't feel sadness.
The next day, I woke up early in the morning. I found myself cooking my food and preparing myself without any help from my loving mum..
After school classes, I went home. I was the only one in our house. My two sisters were in their own classes & my tita was teaching in their school. I felt so lonely because I don't have any companion. I texted my mom. While texting, I was a little bit crying. Maybe I miss them that fast & that much.
They send us text messages about the things happening there [Leyte].
The other day (Saturday), we wash our own clothes and iron our dresses for Sunday. Phew! That was hard. My sister got a scratches in her hand because of scrubing her clothes. Hahaha!
Sunday came.. Only the four of us came to church. It was so sad to go to church without my parents or when we are not complete..
I miss them!

For me, it's a great expreience. We've learned so much this & most of all we've learned how to be indapendent and stand on our own feet.

Pahingi ng Papel

Sa isang classroom, may iba't ibang klase ng mga estudyante. May mayaman, ok lang at mahirap (excuse me. ayan talaga ang right term eh). Hindi maiiwasang may ganun talaga.

Ang mga mayayaman may mechanical pencil, correction tape (yung tuyo na pinapahid aah!), isang set ng iba't ibang klase ng papel (1/4, 1/2 crosswise & lenghtwise at 1 whole), notebook na tigte-thirty pesos (lalo na yung Cattleya), sosyaling bag at kung anik-anik pa.

Si ok lang, ok lang din ang mga gamit. Di gaanong mahal at gaanong ka-cheap. Ok nga lang! Medyo mababa nga lang sa mayayaman.

Yung poor may mga gamit din noh! Kaso di ganun ka sosyal tulad ng mga mayayaman. Malamang di ganun ka afford! (ouch naman! hahaha)

Isang araw sa room ng 4-C..

Isang pangkaraniwang araw lang naman. Walang espesyal, walang bagyo, walang kakaiba at higit sa lahat nakakatamad. Masaya ang lahat pag walang teacher! Sino ba naman ang matutuwa pag walang teacher di ba? Akyat-baba, punta canteen, gawa ng hinahabol na assignment na ipapasa na sa next subject, tulala, soundtrip (gitara, radyo, iPod, cellphone..), paypay (dahil sira ang elektrik fan), tambay sa corridor at umiidlip. Ayan ang mga madalas na eksena sa loob ng classroom pag walang teacher! Kahit ganun, masaya!

*may papasok na isang kumpol ng kaklase mula sa pintuan*

Student1: *nakaupo* nandyan na ba si ma'am??
Student2: *papasok* Oo!
Student3: *katabi ni Student 1* Aw! Anu ba yan! Badtrip!

Naririnig ko yan! Minsan diyalogo ko rin ang mga yan. hahaha!

Papasok na si teacher.

Teacher: Good morning class.
4-C: Gooooooooooood morning Mrs ****!
Teacher: Again.
4-C: Gooooooooood morning Mrs. ****!
Teacher: Hindi ba pwedeng iklian yan! *titingin sa isang sulok..may naka-upo!* O ikaw! mabigat ba yang dinadala mo??
4-C: Good morning Mrs. ****!
Teacher: Kaya naman pala eh! sit down.

Magtuturo na si teacher.

Sulat ng lecture, soundtrip (pa rin), tutungo-tungo (sa antok), nagdo-drawing sa likod ng notebook (F.L.A.M.E.S pa kamo!), nagpu-pulbos at nagpa-pabango at nananalamin. Ayan ang mga nakikita ko sa tuwing lumilingon ako sa likod. Halatang BORED ang mga klasmeyts ko!

Biglang nabuhayan nang.....





Teacher: Okay class, close your notebooks and get 1/4 sheet of paper.

Vanezza: Tssss. ayan na naman si ma'am! quiz na naman after discussion! *bubulong sa katabi* kainis!
Seatmate1: Oo nga.
Vanezza: Patingin nga ng notes mo. Review lng ako konti. *sabay kuha ng papel sa bag*
Seatmate2: Pahingi naman ako.
Vanezza: Sige sige.

Ayan! nagsimula na ang quiz.

Medyo naiinis ako pag ganun. Kaso pinipigilan ko lang. Hindi naman sa nagpapaka-plastik ako, ayaw ko lang magdamot. Kaso d naman mawawala yung feeling na pagkainis pag ganun di ba. Kasi binibili din yun eh. Mahirap na buhay ngayon! Pati kendi sa canteen piso isa na. Ayus! Anu yun, GINTO!?

Kaya, it's good to be generous! naks!




Ilang beses nang nagyayari sa akin ang mahingian ng papel. Halos araw-araw nga eh. Pero di naman kami mayaman dahil namimigay ako ng papel??! Sadyang mabait lang talaga ako kaya ako namimigay. Nyahahahaha!.





Wala pang kalahating buwan, nasa kalahati na lang ang kapal ng pad paper ko.

sa araw ng kalayaan, ako ay malaya!

grabe ang saya talaga ng araw na ito. pumunta si sim sa bahay.. ayun.. kwentuhan. tapos bonding.
medyo nahihiya pa nga daw sya nun eh.
then, binigyan nya ako ng chocolate. ayiiii!

grabe kahit 6 hours lang kaming nagkasama. sobrang saya namin!
buti na lang pinayagan kami ni mommy na pumunta ng robinsons. hahaha! syempre, tom's world kami. kakatuwa nga eh. nag-basketball kami. ang baba ng score ko. tsssss.
super small lang yung time namin sa robinsons. pero ok lang naman. we've enjoyed each other naman.
mga mahigit 1 hour lang kami.

after that, lumabas kami ng mall. balak na sana naming umuwi kaso parang ayaw pa namin maghiwalay.. ayiii :D
kaya umupo muna kami sa tabi. waaaaaaaaah! super ayaw ko pa syang umalis that time.
ayun, nung uuwi na talaga kami. hinatid nya muna ako sa fly over. that time, naghiwalay na kami. pupunta pa kasi sya sa church nila para sa ward home evening.
habang naglalakad kami sa magkabilang kalye, nakatingin kami sa isa't isa. maya-maya, nawala na sya sa paningin ko. i really hate this part,, yung maghihiwalay na. para ngang ayaw kong humiwalay sa kanya eh.
gusto ko lagi akong nasa tabi nya, paano kasi, lapit na ang pasukan.. sa manila sya mag-aaral.
nami-miss ko talaga sya.




"thanks for the memories"






aishiteru sim-kun

highest!

wow! grabe! this is the very first time sa 4th year highschool life ko na ako ang highest sa diagnostic test sa Filipino!
whoah! hindi ko ine-expect iyon nuh! malay ko bang matalino ako nung mga panahon na sinasagutan namin yung test. nyahahaha!

39/50 yung grade ko nyun. ako yung unang nag-pasa ng paper kasi nagka-countdown ng grade yung isa kong classmate. parang bang binabanggit nya yung numbers 50..49..48..47.. so on.. eh ako yung unang nag-pasa. it means ako yung highest. ayiiiii!! :))

nung natanggap ng teacher ko yung paper ko, sabi nya, "astilla..palakpakan nyo sya.."
ayun! palakpakan sila. hahaha. tawa ako nun ng tawa.



ayun! tapos na.
masyadong mababaw lang ang kaligayahan ko kaya ko isinulat yun dito.

:D

unang araw sa huling taon ng hayskul.

Hay grabe! Sobrang aga kong gumising para lang maghanda sa pagpasok sa school.
Sumakay ako ng pedicab papunta sa school - isang simpleng gawain ng ng isang ordinaryong estudyante.
Nang makarating na ako sa eskwelahan, agad kong hinanap ang mga dati kong kaklase para may kakwentuhan. Nagsimula na ang flag ceremony.. Pumila na kami sa kanya-kanyang section, kaso ang section namin walang matinong pila kaya dun kami nakipila sa mga dati naming kaklase dahil halos lahat sa dating kong klasmeyt nalipat sa iisang section. Hahahah. ang gulo nuh??

Pagkatapos ng flag ceremony, nagpaalam muna ako sa bestpren ko, nagkahiwalay kasi kami ng section. Pumunta na kami sa classroom namin. Sobrang tahimik namin kaya bored na bored ako . Namiss ko tuloy yung kaingayan ng dati kong klasmeyts dati. Himala! Walang nangyaring pagpapakilala ng sarili. Siguro bukas pa gagawin yun.

Sinulat namin yung schedule namin na binigay ng adviser namin. Pinag-usapan din namin yung rules & regulations ng eskwelahan namin. Grabe! Na-assign pa ako bilang leader ng grupo namin. As usual, group 1 ako kasi nasa harap ako nakaupo.

Nag-break na kami. Syempre, punta ng canteen. tssss. pagbalik namin ng room, halos wala lahat ng classmates ko. Ang tahimik ng room. Mukhang may kanya-kanyang munda ang bawat sa amin. Inis na inis talaga ako ng mga oras na yun.

Upo. Labas ng room. Punta sa room ng 4-D. Lakad. Akyat ng hagdan... ayan ang halos ginawa lang namin ng mga kasama ko. argggh!! ang panget talaga ng araw na yun.

Nung uwian na, pinuntahan ko yung bestpren ko, si Marvin, para sabay kaming umuwi. Bago umuwi, bumili kami ng siomai! Grabe! Nag-mahal ang siomai. Dati dalawang piso lang tapos ngayon, 2.50 pesos na!!! whoah! Ok lang yun, namiss ko yung lasa ng siomai nila ate tindera eh. hahaha.
tapos uwi na kami.


Argrrrh! ang panget nuh?? :D