Happy Valentines!

Kahapon, araw ng mga puso, nagmamahalan, inlove, kinikilig at nagmamahal. Pero hindi lang ganon. Paano naman ang mga single?

Para sa akin, ito ang pinaka-ayaw ko na araw pag member ako ng SMP (Samahan ng Malalamig ang Pebrero) pero pinaka-gusto ko kung ako naman ay...alam mo na.

Paggising ko, madaming "Happy Valentines Day", "Happy Hearts day!" & "Happy V-day" akong nabasa sa inbox ng cellphone ko. Lahat nagse-celebrate kahit na wala silang lover. Basta may pagmamahal sa'yo, pasok ka na sa Valentines!

Naglalakad na ako papasok sa pinakamamahal kong unibersidad, ang TUP-Manila. Kaliwa't kanan ang nadadaanan kong mga nagtitinda ng mga Roses at maging mga lobong hugit puso at mumurahing teddy bear. Swak na swak na pang regalo sa minamahal. Ok lang kahit hindi mahal ang presyo. Ang mahalaga, mahal mo sya. Korni.

Napapangiti na lang ako sa mga nakikita ko. Kung yung mga panregalo eh kaliwa't kanan na nakikita ko, paano pa kaya ang mga lovers na dumadaan daan sa paligid? Whooh! Nakakainggit ah. May holding hands, akbayan, bitbit bag ni girl, tawanan at sweet gestures. Nako. 'Yan ang nakaka-miss eh.

Pagdating ko sa building ng college namin, nakita ko yung iba sa mga kaklase ko na maagang dumating na naghahanda para haranahin yung isa naming classmate. Iniwan ni boy yun bouquet ng flowers sa faculty ng Fine Arts para fresh pa rin. Aircon kasi.

Ayon, nag-klase na kami. Filipino. Dalawang oras. Siguro sa mga oras na iyon, atat na atat na yung classmate kong lalaki na haranahin yung classmate kong girl.

Ayan na. bumalik na kami sa building ng college namin. Sinumulan na ang panliligaw. Hiyawan ang mga kaklase ko pati na rin ang mga 2nd year Fine Arts na halos malapit lang sa amin. Kuhaan ng picture dito...doon. Hiyang hiya naman si girl kong classmate.

Pagsilip ko sa 2md hanggang 4th floor, ang daming nakadungaw na nakiki-usi sa mga nangyayari. Parang nagka-instant show sa mga oras na iyon. Yung mga nagkklase pa, lumabas para tignan ang nagliligawan.

Sige. Nuod lang kami sa paghaharana ni lalaki kay babae habang hawak ang bulaklak na binigay. Kinikilig ako. Iniimagine ko na sana ako din.


Ahaaaaay! Pag-ibig nga naman. Kung pumasok sa puso nino man, hahamakin ang lahat...blah blah.

Kamusta naman yung akin? Eto, masaya naman ang Balentayns ko.

Pumunta ako sa bahay nila. Dala ko yung Bday card ko para kay Sim kasi naiwan nya sa akin nung Sabado. Noong Feb. 12 kasi yung birthday nya.
Eh ako naman, atat na mabasa nya ang card na ginawa ko. Yun bang card na malaki na nabibili sa National BookStore.

Kinakabahan ako habang naglalakad papunta sa kanila. Doon ako sa likod ng bahay nila dumaan. Nahihiya kasi ako sa mga kapiybahay nila. Dala ko yung malaking birthday card.
"Tao po!" sabay katok ng madami ng gate.

Si Kuya Orvin ang bumukas ng gate. Bagong gising. Nagising ko ata!

"Nako. Nagising ko po ba kayo? Nakakahiya naman po. Nandyan po ba si Sim?"
"Ahh. Sige. Wait lang" ..parang lasing pa magsalita. Bagong gising eh.

Maya-maya...

"Ay tulog pa sya. Gisingin ko?
"Kayo po bahala. Nakakhiya naman." Pero deep inside, gusto ko talagang gisingin sya. Hahaha!

Ayan na. Lumabas na si Sim. Mukhang bangag pa. Pero kinausap ko sya ng seryoso. Ayon, tungkol sa aming dalawa.
Magkausap kami habang sya naka-dungaw sa gate, ako naman sa labas ng gate.

"Nangangalay na ako." demanding ng sabi ko.
"Pasok tayo."

Ayon. Upo ako sa upuan nila. Medyo nahihiya pa ako nun kasi nga, nagising ko sila. Mukhang ang sarap pa ng tulog nya pati ng kuya nya. Pero ok lang.

Bonding ulit kami. As bestfriends syempre. Pero nakakamiss din ang dati pero kailangan talaga.

Lalo ko syang minamahal sa mga ginagawa nya para sa sarili nya...pati na rin sa future naming dalawa. Matinding paghahanda at pagbabago ang ginagawa nya.

Para sa akin, ang nakikita kong pagbabago nya ay isa nang napaka-gandang regalo nya sa akin ngayong Araw ng mga Puso. :)

after 5 years.

We sacrificed our almost 2-year relationship just to find ourselves first. We decided to work on ourselves to know if we're worthy to have each other.

I know, God will help us. Maybe, it's not really our time to fall in love too much. I'm just glad to know that he is willing to change his attitude to become a better man, that he wants to be worthy for me, and that he will come back if we're already on the right age.

It doesn't mean we don't love each other anymore. Actually, after all the trials we've been through, we became stronger. I can say that we're strong because we made each other free.

Yesterday, we talked about it. At first, I didn't understand what he's saying. He explained everything to me. He wants to do it because it's for our future. That time, few tears came out of me. I'm not feeling so sad. I understood it after all his explanations. I'm very happy seeing him doing that thing. I know it's hard for us but we have to sacrifice this 2-year relationship to obtain our eternal happiness.

He inspired me. He amazed me. He made me happy.

While talking to me, he's just touching my face and caress my hair. I received plenty of hugs from him.

Now, we're the best of friends. He's my closest friend. He told me that we should never leave each other until we reached the right age and the right time.

I remembered my mother's advice last two years...

"Kung kayo ang para sa isa't isa, kahit hindi kayo ngayon, kayo pa rin 'yan sa huli."

My mom's right. Now, all I can do is to keep my faith strong and pray for the two of us.

God's will be done:)

My Art Site in Blogger

My artworks are posted here!

http://vanezzameetsart.blogspot.com/

My paintings are not yet posted because I'm so busy these days...these following days.

Enjoy!

I'm a Jealous Girl :|

Selos...
-sign daw na wala kang tiwala sa mahal mo.
-ibig sabihin nyan, mahal na mahal mo lang talaga yung tao kaya nararamdaman mo yan pag may kasama syang iba o sweet sya sa iba...lalo na sa opposite sex.

Dyan sa dalawang "meaning" ng "selos" eh nalilito na ako. Pero sa akin? Yung pangalawa ang ibig sabihin para sa akin. Pero sa taong kinakaselosan ko, yung una. Kaya pag nagseselos ako, alam ko na sunod na ang away, tampuhan o walang pansinan. Hindi talaga magkakaintindihan kung kayong dalawa iba ang ibig sabihin ng selos sa isa't isa.

Jealousy doesn't mean you don't trust the person you love. It's just a feeling when you want to be that somebody who he/she is sweet with.

Bakit pa kasi naimbento yan. Parang panira ng relasyon.

Hindi. Hindi yan panira ng relasyon. Minsan pa nga eh (oo, MINSAN) pinapalakas pa nito ang feelings mo para sa taong un at ito ang patunay kung mahal mo talaga sya.

Magtaka ka kung sinasabi mong mahal mo ang tao pero ni minsan hindi ka nagselos.

Natural lang talaga yan, lalo na sa mga babae at mahal na mahal ka. Kung tutuusin, swerte ka na kung magselos sya sa'yo eh. Minsan, sweet talaga pag may taong nagseselos. Malalaman mo na love ka nya.
Oh. Kanino ka agree? Kay 1st definition o kay 2nd definition? :)

Ahayyy. Pasensya. Nagbuhos lang ng nararamdaman dito sa blog ko.

Hello, 2011!

Limang araw ang nakaraan nang matapos ang New Year. Hindi ko na-update ang blog ko sa kadahilanang isa sa aking gustong baguhing ugali ay ang magsipag lalo. Ayun tuloy, hindi ko na naasikaso ang blog ko.

Hindiganon kaingay ang new year ko dahil hindi ako nagpaputok. Lusis lang at PopPop lang pinatutok at pinailaw ko. Ewan ko ba at parang wala ako sa mood ako magpaputok. Pero may dalawang dahilan bakit d ako nagpaputok. Una, mahalaga ang kamay ko sa kurso ko, ang Fine Arts. Dapat pagkatapos ng Christmas vacation ay kumpleto pa rin ang sampung daliri ko. Pangalawa, pumunta sa bahay si Sim, kaya 50% ng attensyon ko nasa kanya, 50% naman sa mga utos ni mommy para hindi ako mapagalitan at mapagsabihan na si Sim lang inaatupag ko. Tsk. Para patas.

Masayang nakipaglaro ako ng Text Twist, at Jewel Quest kay Sim. Inaagawan nya pa nga ako ng trono sa harap ng laptop eh. Pero ako lagi nakakahula ng longest word sa Text Twist. Hahaha. Sabay din kaming kumain ng mga nakahanda sa lamesa kahit na hindi pa tapos magluto si mommy. At nakakagulat pa dahil nakaubos sya ng dalawang pinggan ng kanin na may puchero at dalawang pinggan pa ulet na puno ng spaghetti. Talo nya pa ako sa kaninan pero mas malaman ako sa kanya. Tawa ko ng tawa sa laki ng tyan nya nun.

Nasa loob lang kami nang bahay. Tumutulong sapagluluto ni mommy. Maya-maya, hindi na gumana yung gasul sa para sa kalan. Oh no! Wala pang sauce ang spaghetti namin. Kaya, nag-kalan de uling na la ng kami. Bulong ni Sim sa akin...

"Tutulong ako sa pagpapabaga ng uling ah. Expert ako dyan!"

Ahaaaaay! Nakakakilig naman! Ayan ang gusto ko sa kanya eh, yung sanay sa hirap. Go na go sya sa pagpapabaga ng uling habang ako naman, tinitignan sya...

"Oh, baka amoy usok ka na ah!"

"Ok lang yan!" sabay ngiti

Paypay lang sya ng paypay ng uling. Nakaktuwa syang tingnan. Daig nya pa ako sa mga ganyan. Nakakahiya no? Ok lang. Masipag din naman ako. Minsan nga lang inaatake ni Katam (katamaran). :D

11:00 ng gabi nang sya ay umuwi sa bahay nila. Hinatid namin sya. Nuod na naman kami ng horror film sa kotse. Magkahawak lang kami ng kamay. Habang nasa byahe, inabot na ni mommy yung regalo nya para kay Sim. Buti pa nanay ko may regalo sa kanya, samantalang ako wala. Di bale, may regalo naman nyang pagmamahal sa akin araw-araw. Naks!

Ang kanyang presensya ay nagsilbing regalo nya na din sa akin. Napasaya nya ako ng sobra!

Ngayong 2011, hindi na ako masyadong magtatampo sa kanya at hindi na ako magseselos sa mga ibang babae na nakakasalamuha at kaibigan nya. Alam ko naman na akin sya eh. Hihi.

Pag-uwi, naglagay agad si mommy ng mga barya sa kaserola tapos inalog alog yun para umingay. Pagkatapos nyang gawin yun, hiningi ko na yung mga barya. Madami-dami din un! Hahaha. Tapos binigyan nya pa kaming magkakapatid ng malulutong na bente para ilagay sa bulsa. Swerte daw. Sumunod na lang. ako. Arbor na rin yon!

Ayon. ang bilis ding lumipas yung Bagong Taon na putukan. Mga ilang minuto lang, wala na masyadong putukan. Ang dami ring natirang mga handa. Ayun, halos di na magkasya sa ref. Pagkatapos nyun...

Lights off.