Fakebookers

I have this written in my notebook cover. Hahaha. My notebook's design. It's kinda cool so I bought it. I just want to share it in this. This made me laugh. XD

This is all about the social networking personalities.

The Paparazzi

Tag. Tag. Tag. Paparazzis tag EVERYONE. No one and no photo is spared, whether it's you looking like a rock star or a hangover-ed you puking your guts out. Not even the shiny, oily faced pics are safe, nor the shut eye shots. How now do you explain the "study group" in a bar with booze all around?

The Filterless

Do we really need to know that you are on your way to buy constipation meds because th last time you took a dump was 2 weeks ago when you excreted that reddish brown dragon-shaped poop? Please, all boundaries of privacy are breached with these too-much-information updates. Uhmmm, thanks for sharing, but please just keep it to yourself.

The Pseudo-Mysterious

"Someday, you'll see..." "And the circle is complete" "I I days!" The Pseudo-Mysterious go for the mysterious and attractive image but end up being merely non-sensical and IRRITATING. Beware, these lines are a ploy to get your attention for you to comment back.

The Herald

Also known as the "Town Crier", the Herald is the reason why most of us learn of breaking news through online social networks, not legitimate news media. In their rush to trumpet the news, these people have at one time or another, "killed" celebrities, "broken up" couples, etc.

The Ghost

Despite being rarely visible online, without any status updates, no messages on people's walls, and no photo uploads, the Ghost will surprise you by mentioning your recent update or your tagged picture. They are creepily up-to-date with your posts. Also known as "Peeping Tom".

The Gamer

The updates and invites to MafiaVille from the Gamer is never ending. There is no game nor quiz nor meme this person has passed on. The Gamer is usually the addictive personality type.

Ken Nutspel

Yes, the number of characters for posting is limited, but "out" and "owt" have the same number of charaters, so does "hello" and "helow". The keyboard has all letters, including the vowels. Pleez, stup tortring us wit d misin letrs. U jaz mek urslf sound stoopid.

The Autobiographer

"Just woke up". "took a shower". "Brushed my teeth". "Had a bacon for breakast". "Traffic on the road". Sibling of the "Filterless", the Autobiographer, just has to broadcast each and every detail of his day to all his 400+ friends. No action is too mundane for anyone to miss.

Poor Baby

The Poor Baby, also known as the "Sympathy-Baiter", writes pitiful posts in hopes of baiting concerned responses. "Could really use some good news right now" "Feeling down and out today." "Sad..." The pleas for attention are signs that these self-pity-ers should be avoided like a plauge. The Poor Baby is a close cousin of the "Pseudo-Mysterious".

The Rash

The Rash will follow you around and comment on EACH AND EVERYTHING that you do or say. It doesn't matter whether a comment is necessary or not. These people just need to have a say and the last word on everything.

The SuperFan

The SuperFan clogs up one's newsfeed with multiple daily updates of what he has become a fan of in the last hour. "became a fan of sneakers", "became a fan of the SuperFan", "became a fan of rice". ANNOYING. We get it, you're a Superfan. Do we really care?

The Politician

On average, one has 120 friends on a social networking site. Ok, social butterflies might probably have 300 to 400 friends. But, hello? 1,000 friends? Unless you're the mayor or a showbiz celebrity, no one has that many friends. The Politician accumulates most of his "friends" by going thru other's pages and "friend-ing" perfect strangers. Also called "Friend-Padder" or "Friend Addict".

So, sino ka sa kanila? hahaha.

Kung ako ang tatanungin, ako si The Politician at si The SuperFan. :D

Source: Stradmore Notes. :)

sulat para sa blog.

mahal kong blogger,

kamusta ka na? Ilang linggo rin kitang hindi nakita! hindi ko na rin ma-retoke ang itsura mo. kahit ganun man, maganda ka pa rin sa akin. malapit na pala pasukan namin. baka hindi kita lalong makita at masabihan ng mga masasaya at malulungkot na pangyayari sa buhay ko. wag lang mag-alala, mukha namang mag-eenjoy ako sa pasukan dahil college na ako! at ang course ko pa eh gustong gusto ko.

maraming bagay na akog hindi nasabi sa iyo. sa linggong ito, sobrang saya ko. pumunta sya dito sa bahay nung lunes tapos pumunta din ako sa bahay nila. kumbaga, puntahan lang kami. sino sya? alam mo na yun. hahaha.

nagcommunity service pala kami nung sabado [may 15, 2010]. nagtanggal kami ng mga bwisit na campaign posters na yan na sobrang hirap tanggalin dahil glue ang ginamit na pandikit. sana nag-tarpaulin na lang sila. hahaha

sobrang inatake ako ng kasipagan nyun, matagal na nabilad sa araw at naka-inom ng 5 bote ng coke. ayos! wala kaming dalang tubig eh. kahit bata, tumulong sa pagtanggal ng posters. nakakataba ng puso. puro cholesterol na.

hanggang dito na lang. pasensya ulet!

-ako.

enrolled na si bambam.

Sa wakas, pagkatapos ng dalawang araw na pagsugod sa TUP, natapos na din ang nakapa-habang proseso sa pag-eenroll. Sa totoo lang, hindi naman sya ganun ka haba. Humaba at tumagal lang dahil sa milya milyang pila. OA? Oo. T_T

Kanina, bumalik kami ng aking mommy sa TUP para magpa-picture para sa ID, kumuha ng library card at para magbayad ng tuition fee.

Sobrang init kanina. Walang hangin. Pakiramdam ko niluluto ako ng buhay. Parang gusto ko nang lumapit dun sa sprinkler ng damo at magpakabasa. Nakakainis.

Nakita ko ulit ang aking naging kaibigan kahapon. Si Julius Christian. Ganda ng pangalan nuh? Kaso vaklushi sya. Sayang nga eh. Ang gandang lalaki pa naman. Hahaha.

Schedule ko? Ayun, may pasok ako ng linggo. Umaga pa, kaya hindi ako makakapagsimba. Nakakalungkot naman.

'Yan ang registration form ko. Proud ako. Isa sa ikinatutuwa ko sa schedule at sa subjects ko eh WALANG MATH! Yeaaaaaaaaah!

Hanggang dito na lang. Lalo akong na-eexcite eh. :D

Excited na ako sa pasukan. Pramis.

sa darating na pasukan...

Ewan ko ba kung bakit nae-excite ako sa darating na pasukan. Siguro dahil college na ako at sobrang challenging ang buhay college! Nag-simula ito nang malaman kong pasado ako sa school na aking napupusuan...ang TUP. Isa pa, nae-excite ako dahil ang kukuning kong kurso ay yung kurso na gusto ko simula nung 2nd year highschool pa ako. Ewan ko din kung bakit parang nagustuhan ko ang Computer Engineering. Kumbaga, parang nag-two-time ako. Anu daw? Pero bumalik pa rin ako sa pinakamamahal kong Bachelor of Fine Arts Major in Advertising. Wow. Ang haba.

Naisip ko noong mga nakaraang araw kung bakit talaga ako nasasabik sa pasukan. Gusto ko lang talaga malaman kung bakit...dahil ang lahat ng bagay ay may dahilan. Ugh. Baliw.

Ito na nga ang aking mga naisip kung bakit gusto ko nang pumasok:

• Una sa lahat, bagong school ang papasukan ko.

Take note! Unibersidad na papasukan ko. Hindi lang "school", as in university! Unang impression ko sa mga unibersidad ay: malaki at malawak. 'Yon lang. Nasabi din ng utak ko, "siguro, mga bigatin ang mga tao dun!". Naaalala ko noong unang tapak ko nung 1st year highschool ako. Naligaw ako sa buong campus. Hindi ko mahanap ang classroom ko nyun. Buti na lang kasama ko ang aking kababata. Na-late pa kami sa first subject namin. Good start? HINDI.

Sana lang talaga hindi ulit mangyari iyon pagpasok ko ng kolehiyo. Nakakahiya.

• Halos lahat ng gamit ko ay bago.

Oo. Halos lahat lang. Bakit? Akin na lang iyon. Hindi naman kami ganon kayaman para maging bago lahat ng gamit namin sa bawat pasukan. Kahit ganun, nae-excite pa din ako. Walang makakapagbago ng aking nararamdaman! Lalo na't gagamit na kami ng canvas sa painting, iba't ibang klase ng brush, T-square, oil pastel at totoong water color...yung pang painter/artists talaga! Astig! Mukha nga lang mamumulubi ako sa presyo. Pero ayos lang! Mabibilhan dina ko ng bagong bagpack. Wow! Dagdag collection! :)

• Astig ang uniform ng mga BFA students ng TUP.

Sabi nila ang uniform ng Fine Arts students sa TUP eh parang chef ng Chowking. Oo, medyo lang naman. Kulay maroon kasi. Pero naa-astigan ako! Parehas sila ng Architecture. Yahoooo! Gusto ko nang makasuot ng ganun!

• Higit sa lahat...makakasama ko siya sa school!

Schoolmates kami! At parehas pa kami ng uniform. Hahaha. Kinikilig ako. Sa ngayon, iniimagine ko na kasama ko siya pumunta ng school, kasabay ko din pauwi...haaaay. Tama na. Kinikilig na ang lola.

Ano kaya ang feeling na araw-araw eh gigising ka ng maaga, maghahanda papunta ng school, makikipagsiksikan sa mga tao at sasakay ng bus...at maglalakad sa Manila?

Para sa akin, kakaiba 'yon! First time kasi. College na ako...sa pasukan.

Sana nga lang hindi ako magsawa na gawin iyon aaw-araw...dahil kasabay ko naman siya..sana! Kilig ulit. Tama na.

Paano naman ang iniwan kong school noong highschool?

Balak kong dumalaw doon suot ang aking uniform...hindi para magmayabang. Para wala lang, trip lang namin ng bestfriend ko na mag-aaral sa La Salle..tapos kakain kami ng favorite naming kalamares na tinitinda sa tapat ng campus namin...at ang malamig na shake!

Tititigan namin ang buong campus, ang mga building, mga building na tinatayo pa lang, mga dating schoolmates namin na gumagala, mga teachers namin na ininis namin, at sina Manong Guard na nahirap pakiusapan pag gusto mong lumabas ng campus para lang magpa-photocopy ng lecture ng kaklase ko.

Haaaaay. Goodluck na lang sa akin sa darating na pasukan. Sana maka-adjust ako agad at makakuha ng mga kaibigan...'yon pa naman ang aking kahinaan - ang makihalubilo.

Isang buwan na lang, hello college life!